Πριν διαβάσετε
την δήλωση του Δημάρχου Μοσχάτου Ταύρου, Ανδρέα Ευθυμίου, επιτρέψτε μου έναν
σχολιασμό, που άλλωστε,
όλοι όσοι με παρακολουθείτε, γνωρίζετε
ότι συνηθίζω να μπαίνω σε αυτόν τον πειρασμό. Πιστεύοντας, ότι δεν πρέπει να
είμαστε απλοί αγγελιοφόροι δηλώσεων, αλλά να καταθέτουμε τις απόψεις μας, ως ενεργοί
πολίτες και να κρίνουμε αυτές, θετικά ή αρνητικά.
Είναι αλήθεια,
ότι η οικονομικοκοινονική πολιτική της πλειοψηφίας της Δημοτικής Αρχής, με
Δήμαρχο τον Ανδρέα Ευθυμίου, ξεκινά από το 2011. Μια πολιτική που δεν πρέπει να
παραγνωρίζουμε, ότι έγινε μέσα σε αντίξοες οικονομικά συνθήκες για την χώρα μας,
αλλά έχοντας να αντιμετωπίσει επιπλέον την ενοποίηση των δύο δήμων, Μοσχάτου
και Ταύρου, που ήταν διαφορετικών ταχυτήτων.
Σε αυτή την
πορεία δεν πρέπει να αγνοούμε την
ουσιαστική συμβολή του τότε Αντιδημάρχου
Οικονομικών, Γεωργίου Δαμηλάκου, ο οποίος είχε γνώση, θέση και ισχυρή άποψη
για τα οικονομικά θέματα, όπου μαζί με τον Δήμαρχο, Ανδρέα Ευθυμίου, καθώς και τους
οικονομικούς συμβούλους της υπηρεσίας, διαμόρφωναν
την οικονομική πολιτική , έχοντας τα
χαμηλότερα Δημοτικά Τέλη και κυρίως για τις ευπαθείς ομάδες των συμπολιτών μας,
πάντα όμως μέσα στα πλαίσια των αντικειμενικών οικονομικών κριτηρίων, που
φτάνουν και στην απαλλαγή τους.
Σε πρόσφατο
Δημοτικό Συμβούλιο, ο Επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης, Μπάμπης
Μπιλίνης, έφερε σχετική πρόταση μείωσης των Δ.Τ. για το 2022, που θεωρητικά αφορούσε ευάλωτες κι ευπαθείς
ομάδες, στο μέχρι σήμερα ήδη καθιερωμένο πλαίσιο συζήτησης για μείωση Δ.Τ.,
θέλοντας να συμβάλει στην κοινωνική πολιτική του δήμου και το λέω καλοπροαίρετα,
επειδή θέλω να είμαι καλοπροαίρετος.
Παρακολουθώντας,
όμως την όλη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, οι απαιτήσεις των προτάσεων
του Επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης, Μπάμπη Μπιλίνη, δεν φάνηκαν να είναι όλες βασισμένες στα αντικειμενικά
οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια.
Μπορεί ο
νόμος του 2016 να επιτρέπει την ελευθερία κινήσεων στους δήμους, να διαμορφώνουν τα Δ.Τ.
, ανάλογα με τις ανάγκες τους και την πολιτική που θέλουν να ακολουθήσουν. Να μην είμαστε δηλαδή έξω από την πραγματικότητα
και αντικειμενική οικονομική δυνατότητα που έχουν, τόσο οι πολίτες να
ανταποκριθούν στα δημοτικά τέλη, όσο και οι δήμοι στις υποχρεώσεις τους,
παρέχοντας την ανάλογη και αναμενόμενη ανταποδοτικότητα !!!
Να σημειωθεί δε, ότι με βούληση της Δημοτικής Αρχής, Ανδρέα Ευθυμίου, οι μειώσεις και απαλλαγές των Δ.Τ. για τις ευπαθείς ομάδες ξεκίνησαν από το 2011, έξι χρόνια νωρίτερα από την ψήφιση του νόμου, ο οποίος δεν υποχρεώνει τους δήμους, αλλά παρέχει την δυνατότητα !!!
Η πρόταση
του Μπάμπη Μπιλίνη, πέρασε κατά το μεγαλύτερο μέρος της, στα σημεία που υπήρχε κοινωνικό
και οικονομικό έρεισμα, εξυπηρετώντας
πραγματικά ευάλωτες κι ευπαθείς ομάδες και μάλιστα βελτιώνοντας αυτές, εκεί που μπορούσε ο Δήμαρχος, Ανδρέας Ευθυμίου
και άντεχαν τα οικονομικά του δήμου. Νέες γενναίες μειώσεις και απαλλαγές Δημοτικών Τελών στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες στο Μοσχάτο και στον Ταύρο
Θα ήταν όμως
άδικο και παράλογο για τους υπόλοιπους πολίτες που κατοικούν στον δήμο, να
περάσουν και οι παρατραβηγμένες απαιτήσεις της πρότασης Μπιλίνη, που δεν είχαν
καμία βάση σε οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια, όπως αναφέρονται στην σημερινή
δήλωση του Δημάρχου Μοσχάτου Ταύρου, Ανδρέα Ευθυμίου, που ακολουθεί.
Κι έρχομαι
στην ψήφο του Δημοτικού Συμβούλου, Σταμάτη Καζαντζή, που καλό είναι να παραδειγματιστούν και πολλοί άλλοι δημοτικοί
σύμβουλοι, και να ψηφίζουν κατά συνείδηση
και όχι κατά παραταξιακή πειθαρχία και «υποταγή» !!!
Σε αυτών των
παράλογων απαιτήσεων της πρότασης Μπιλίνη,
πιστεύω ότι έρχεται η μοναδική έντιμη πολιτικά ψήφος του Σταμάτη Καζαντζή, από την πλευρά των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων που καταψήφισαν, ψηφίζοντας ΛΕΥΚΟ
!!!
Κρατώντας
αποστάσεις, τόσο από την πρόταση Μπιλίνη, αλλά και την εν γένει πολιτική διαχείριση
της παράταξης, Ανδρέα Ευθυμίου. Καθώς επίσης κοινωνική πολιτική δεν είναι μόνο
τα μειωμένα Δ.Τ. ενός δήμου, για τις ευάλωτες κι ευπαθείς ομάδες, αλλά και άλλα
πολλά, που δεν είναι της παρούσης !
Επίσης ήταν
μια ψήφος συνείδησης, διαφοροποιώντας
την στάση του, (άλλωστε δεν ήταν και η μόνη φορά), από τον Επικεφαλής της παράταξης
«Μαζί Μπροστά» Αντώνη Μπούτση, ο
οποίος τάχθηκε ξεκάθαρα αντιπολιτευτικά,
αγνοώντας την αντικειμενικότητα των κριτηρίων κι άλλων παραγόντων.
Κλείνοντας
το σχόλιο μου, θα θέσω ένα ερώτημα προς τους Επικεφαλής των παρατάξεων της μείζονος
κι ελάσσονος αντιπολίτευσης :
Εάν οι ψήφοι
δεν ήταν 18, αν θυμάμαι καλά, και δεν περνούσαν οι μειώσεις αυτές, ποιος θα έφταιγε γι’ αυτό και τί θα λέγατε
στην τοπική κοινωνία ?
Ολόκληρη η δήλωση
του Δημάρχου Μοσχάτου-Ταύρου, Ανδρέα Ευθυμίου
« Δεν
συνηθίζω να σχολιάζω τη ψήφο των παρατάξεων της μειοψηφίας στα θέματα που
εισηγούμεθα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Όταν όμως γίνεται προσπάθεια διαστρέβλωσης
της πραγματικότητας, τότε οφείλουμε να απαντήσουμε.
Όλοι οι
δημότες γνωρίζουν ότι το 2011 καθιερώσαμε με πρωτοβουλία μας απαλλαγές και
μειώσεις σε ευπαθείς ομάδες για τα δημοτικά τέλη στηρίζοντας όσους συμπολίτες
έχουν ανάγκη.
Το 2018
διευρύναμε τις απαλλαγές και τις μειώσεις αυτές, ανεβάζοντας τα χρηματικά όρια
ώστε να ενταχθούν ακόμα περισσότεροι δημότες μας.
Κατά τη
συζήτηση του προϋπολογισμού του 2022 ο επικεφαλής της «Δράσης για την ανατροπή»
πρότεινε να συζητήσουμε αυτοτελώς το θέμα των απαλλαγών σε νέα συνεδρίαση
αυξάνοντας τα όρια των απαλλαγών – μειώσεων για το 2022.
Δεχθήκαμε
την πρόταση αυτή γιατί ουσιαστικά εντασσόταν στην ήδη εφαρμοσμένη κοινωνική
πολιτική που ασκούμε στον Δήμο από το
2011, επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη συναίνεση και τη σύνθεση προτάσεων. Δυστυχώς
όμως μελετώντας τη γραπτή πρόταση που κατέθεσε
ο επικεφαλής της «Δράσης για την ανατροπή» ενόψει αυτής της
συζήτησης, σε μεγάλο μέρος της, κάθε
άλλο παρά κοινωνικό χαρακτήρα είχε, αλλά είχε άλλο προσανατολισμό.
Πιο
συγκεκριμένα πρότεινε μεταξύ άλλων
Τρίτεκνες
οικογένειες: Ολική απαλλαγή για φορολογητέο εισόδημα έως 45.000 €.
Οικογένειες
με τέσσερα παιδιά: Ολική απαλλαγή για φορολογητέο εισόδημα έως 55.000 €.
Οικογένειες
με πέντε παιδιά και άνω: Ολική απαλλαγή για φορολογητέο εισόδημα έως 75.000 €.
Αναρωτιόμαστε
αν είναι προοδευτική πρόταση μια οικογένεια με 50 ή 60 ή 75.000 € ετήσιο
εισόδημα να απαλλάσσεται από τα δημοτικά
τέλη του ενός ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο; Αν αυτή η πρόταση δεν είναι
φωτογραφική τότε αποτελεί μια κακόγουστη
και ατυχή επινόηση του εισηγητή της.
Κοινωνική
είναι η πρόταση της Δημοτικής Αρχής που
ψηφίστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο με απόλυτη πλειοψηφία των μελών του
Δημοτικού Συμβουλίου (δίχως τις ψήφους της παράταξης «Δράση για την ανατροπή» και της παράταξης
της μείζονος μειοψηφίας πλην ενός συμβούλου της που ψήφισε λευκό), με την οποία διευρύνθηκαν τα όρια των
απαλλαγών και των μειώσεων των τελών, σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη. Απόφαση
που ψήφισαν μαζί με τους συμβούλους της πλειοψηφίας, η Λαϊκή Συσπείρωση και
ένας ανεξάρτητος σύμβουλος.
Οι απαλλαγές
και οι μειώσεις συγκριτικά με αυτές που είχαμε καθιερώσει το 2011 ανέρχονται
ποσοστιαία στο 128%. Όταν το όριο των 7.000 ευρώ αυξάνεται στις 16.000 ευρώ
τότε και ένα παιδί του δημοτικού θα καταλάβει ότι αυτή είναι η ποσοστιαία
αύξηση κάνοντας έναν απλό υπολογισμό.
Φαίνεται ότι ο επικεφαλής της «Δράσης για την ανατροπή» ξέχασε την απλή
αριθμητική και μπερδεύεται.
Ο δε
επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας κρύφτηκε πίσω από τον επικεφαλής της «Δράσης
για την ανατροπή» αρνούμενος να ψηφίσει τις νέες αυξημένες απαλλαγές –
μειώσεις. Κατανοούμε το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Ας τον προβληματίσει όμως
η αντίθετη (λευκή) ψήφος που έδωσε το δεύτερο τη τάξει στέλεχος του συνδυασμού
του, στο θέμα αυτό ερχόμενος σε ευθεία αντίθεση μαζί του. Ας απαντήσει επίσης
πως είναι δυνατόν να έχει ψηφίσει τις απαλλαγές του 2011, τις απαλλαγές του
2018 και να καταψηφίζει τις απαλλαγές – μειώσεις για το 2022 που είναι ακόμα
μεγαλύτερες και ανέρχονται στο 16,67% έως 33,33% συγκριτικά με το 2018 και 128%
συγκριτικά με το 2011.
Ο Δήμος μας
έχει τα χαμηλότερα τέλη σε ολόκληρη την Αττική και ταυτόχρονα προβαίνει σε
γενναίες απαλλαγές και μειώσεις. Ταυτόχρονα εκσυγχρονίζει την υπηρεσία
καθαριότητας διασφαλίζοντας τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, αλλά και
την καθημερινή καθαριότητα της πόλης. Αυτό τελικά φαίνεται ότι κάποιους αντί να
τους χαροποιεί, τους στεναχωρεί. Όμως η κοινωνία μας κρίνει όλους! »
Γράφει ο Αντώνης Λουκόπουλος
